سه ماده معدنی مهم در انتقال پیامهای عصبی

سلولهای عصبی که به آنها نورون می گویند، در مغز و نخاع واقع شده و کارشان انتقال سیگنال ها از سایر نورون ها در بدن و دریافت پیام از آنهاست.

این سلول های خاص، پیام های عصبی الکتریکی را که تمام حرکات و عملکردهای اساسی تان را کنترل می کنند، انتقال می دهند که شامل پیام هایی که از وجودشان بی خبریم نیز می شود.

برای این منظور، عصب ها باید میزان متعادلی از الکترولیت ها باشند؛ الکترولیت ها همان مواد معدنی هستند که بار الکتریکی دارند. مواد معدنی، مواد مغذی ضروری هستند که شما باید از طریق تغذیه ی سالم آنها را دریافت کنید تا عملکرد عصبی سالمی داشته باشید.

عملکرد عصبی

پمپ سدیم – پتاسیم، مکانیسم مهمی است که برای عملکرد عصبی لازم است.

 این مکانیسم با پمپاژ سه یون سدیم – مولکول های باردارـ عمل می کند و اجازه می دهد دو یون پتاسیم وارد سلول شوند و سلول عصبی را باردار می کنند.

پمپ سدیم – پتاسیم، پیام الکتریکی ایجاد می کند که از یک سلول عصبی شروع شده و به دیگر سلول عصبی می رود تا پیام میان مغز و نخاع و بقیه ی قسمت های بدن انتقال پیدا کند.

کلسیم

کلسیم ماده‌ای معدنی است که می دانیم سازنده‌ی استخوانهاست، اما این ماده‌ی معدنی در انتقال پیامهای عصبی که عضلات بدن و قلب را منقبض می کنند نیز نقش بسیار مهمی دارد.

 سلولهای عصبی حاوی کانال های کلسیمی هستند که اجازه می دهند این ماده‌ی معدنی به درون سلول جاری شده و پروتئین های محرک پیام عصبی ِ منجر به انقباض عضله را فعال کند.

این ماده‌ی معدنی مهم باید بخشی از رژیم غذایی روزانه تان باشد؛ شما دست کم به 1200 میلی گرم کلسیم در روز نیاز دارید. منابع خوب کلسیم شامل شیر و فرآورده های لبنی، سبزیجات برگ تیره و غذاهای غنی شده با کلسیم می‌شود.

پتاسیم

پتاسیم علاوه بر اینکه بخشی از پمپ سدیم – پتاسیم برای پیام های عصبی است، در کنترل فعالیت عضلات قلب نیز نقش مهمی دارد که توسط پیام های عصبی خود عضلات قلب تنظیم می شوند.ما روزانه به 4700 میلی گرم پتاسیم نیاز داریم. شما می توانید مقدار کافی از این ماده‌ی معدنی را از طریق گوشت های کم چرب فرآوری نشده، شیر کم چرب، سبزیجات برگدار و میوه ها بویژه مرکبات و موز دریافت کنید.

سدیم

هرچند مصرف زیاد سدیم مشکلاتی برای سلامتی ایجاد خواهد کرد (مثلا فشار خون بالا)، اما این ماده‌ی معدنی ماده‌ی مغذی مهمی است که به 2300 میلی گرم از آن در روز نیاز داریم.

 سدیم همراه با پتاسیم، پیامهای عصبی را انتقال می دهد و به طور طبیعی در بیشتر غذاها وجود دارد. سدیم زیاد معمولا زمانی مشکل ساز می شود که از نمکی که به غذاها می زنیم ناشی شود.